de Volkskrant, 6 augustus 1993
| Telefoondraad verdringt scheerlijn bij hackers LELYSTAD - Een jongen ligt met zijn hoofd op het toetsenbord te slapen. Boven hem flikkert een computerscherm. Het is half zes in de ochtend op een kampeerterrein in de Flevopolder, waar meer dan duizend hackers uit de hele wereld zich hebben verzameld voor een driedaags hi-tech feest in volcontinu. De bar is 24 uur per dag open, en veel van de deelnemers gaan door tot ze er letterlijk bij neervallen. `Computeren is zoiets als sex,' zegt de uit Engeland afkomstige Aggy. `Het is een hoop gedoe, en je wordt er erg moe van, maar de uiteindelijke bevrediging is intens.' Aggy is een schuilnaam. `Ik werk op een universiteit; als ze daar weten dat ik hier ben, kom ik in de problemen.' Die angst speelt bij meer deelnemers. Fotografen en camerateams mogen niet zonder uitdrukkelijke toestemming close-ups maken van de bezoekers. Op een deel van het terrein zijn ze zelfs helemaal niet welkom. De sfeer is niettemin heel ontspannen. `Veel zuipen en geen agressie. Dat kom je bijna nooit ergens tegen', merkt Aggy op. De bijeenkomst is ook in andere opzichten uniek. In zijn soort de grootste ter wereld, en de taferelen zijn vermoedelijk evenmin ooit ergens vertoond. Op het kampeerterrein lopen bijvoorbeeld meer telefoondraden dan scheerlijnen. Vanuit de tentjes zijn honderden computers op een netwerk aangesloten. Daarmee kunnen verbindingen over de hele wereld worden gelegd. En dat is tenslotte waar het allemaal om te doen is: datareizen, oftewel globetrotting per computer. Het meest bijzondere is misschien wel dat er vanaf het terrein niet gehackt wordt. Althans, dat is niet de bedoeling. De gelegde verbindingen zijn allemaal legaal. Al kan de organisatie niet garanderen dat niemand van de bezoekers zich te buiten zal gaan aan kraakpogingen. Deze Hacking at the End of the universe-party, zoals de offici‰le naam luidt, heeft overigens veel minder dan verwacht te maken met computerkraken. Spelen met techniek, daar gaat het veel meer om. In de media worden hackers nogal eens afgeschilderd als criminelen en in een enkel geval als Robin Hood. Beide beschrijvingen doen geen recht aan het verschijnsel. Het blijken meer een soort van Tijl Uilenspiegels te zijn. Vervelende ettertjes voor de slachtoffers, geniale grappenmakers voor buitenstaanders. Zo hangt in de openbare telefooncel een bakje met daarin een `magisch kwartje'. Bij inworp komt het na het gesprek automatisch terug. Het was de bedoeling dat de massaal toegestroomde media daardoor zouden denken dat de hackers vanaf het kamp gratis bellen. In werkelijkheid betaalt de organisatie gewoon de kosten. Voor de zekerheid had de organisatie wel 06 nummers en internationale verbindingen afgesloten. Maar toen er plots een rij van twintig personen voor de cel stond, werd onraad geroken. Het systeem was inderdaad gekraakt, en er werd op kosten van de organisatie volop met het buitenland gebeld. Hackers houden niet van telefoonmaatschappijen, zo blijkt tijdens een van de vele massale bijeenkomsten in een grote tent. `Gewone abonnees worden op kosten gejaagd doordat de telefoonmaatschappijen alleen aan hun eigen winst denken. Wie is hier nu crimineel?' Applaus. Want elke sneer naar de telefoonmaatschappijen wordt in dit gezelschap enthousiast onthaald. `Communicatie is een levensbehoefte. Daar zoveel winst op maken is te vergelijken met het privatiseren van de buitenlucht,' verduidelijkt een Duitse deelnemer. Applaus. Een durfal loopt naar de interruptiemicrofoon. `Hackers die gratis bellen, plegen diefstal', roept hij provocerend. Bij navraag blijkt het een medewerker van PTT Telecom te zijn. `Nee, mijn baas weet niet dat ik hier ben.' PTT Telecom moet het ook bezuren, omdat de speciaal aangevraagde telecommunicatieverbindingen vanaf het kamp niet goed functioneren. `Ze zitten ons gewoon te pesten. Op het moment dat er een bijeenkomst aanving over spelen met het telefoonnet, vielen meteen zes van de acht lijnen uit', briest een van de organisatoren. Niet alleen techniek komt aan bod tijdens het festival. Zo is er ook een demonstratie van datacommunicatie met het voormalige Joegoslavi‰. `In de gewone media lees je vrijwel nooit iets over de positieve acties die worden ondernomen. Zoals nu bijvoorbeeld een internationale vredesmars naar Sarajevo', stelt Boyd Noorda van Socia Media, een stichting die zich richt op het politiek gebruik van moderne technieken. `Op de netwerken gonst het echter van de informatie over dergelijke initiatieven.' In de grote zaal van het kampeerterrein trekt een van de tientallen computers plotseling veel belangstelling. Er staan tien bezoekers rond het scherm gegroepeerd. Wordt daar dan een kraak gezet? Nee hoor, op het scherm prijken plaatjes van schaars geklede dames. Francisco van Jole Andere artikelen over HEU: HEU Introductie
NB: Deze tekst bestaat uit ongecorrigeerde kopij en is eigendom van Francisco van Jole. Er is geen enkele garantie dat tekst en publikatiedatum overeenstemmen met de gedrukte versie. Gedrukte artikelen zijn op te vragen bij de documentatiedienst van de Volkskrant. Verdere verspreiding of gebruik niet toegestaan zonder voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur.
|