In de nacht van 8 op 9 januari 1868 vervaardigden in Delfshaven drie mannen in het diepste geheim van sneeuw een standbeeld van zeeheld Piet Heyn. Een van hen, Frans Hollink, was de grootvader van mijn moeder Maria Hollink. De verrassingsactie was het gevolg van een plan dat in de voorgaande zomer reeds was bedacht. Het stoorde de mannen dat de, in hun gemeente geboren en getogen, zeeheld nog steeds geen standbeeld had.
 Het beeld van ijs bleef vijf dagen staan, toen sloeg de dooi toe. Maar inmiddels was men in Delfshaven zo enthousiast geraakt dat besloten werd een permanente versie van het beeld op te richten. Het werd ontworpen door Jos. Graven, beeldhouwer te Den Bosch.
 Op 17 oktober 1870 werd dat beeld door prins Hendrik onthuld en het staat er nog steeds, alhoewel de gemeente Rotterdam, die Delfshaven later inlijfde, er de afgelopen decennia redelijk onzorgvuldig mee om is gesprongen. Zo is het plantsoen en plein vernietigd en heeft het beeld na een schoonmaakbeurt jarenlang in een verkeerde positie gestaan. Nu wijst hij weer heldhaftig met zijn rechterarm richting zee.

Indeling:
Verslag: pagina 2 - 46
Bijlage A: Tekst van de oorkonde die in de sokkel van het beeld is opgeborgen: pagina 47 - 49
Bijlage B: Korte inhoud van de stukken, opgenomen in het archief: pagina 50 - 57
Tekening standbeeld: pagina 58

De tekst is beschikbaar in plaatjes van gemiddeld 25k per pagina. Het is mij, vanwege de kwaliteit van de kopie die ik in mijn bezit heb, niet gelukt de tekst zelf te onttrekken. Om mensen die geinteresseerd zijn in hun (familie-)geschiedenis toch enige houvast te bieden, heb ik een overzicht gemaakt van de persoonsnamen die in het verslag voorkomen.

127 jaar nadat de drie mannen het standbeeld van sneeuw vervaardigden heb ik op 8 januari 1995 in het Roterdamse literaire programma Jonge Sla een kort - en redelijk onzinnig - verhaal gehouden waarin de historische gebeurtenis is verwerkt, als onderdeel van een door verschillende schrijvers uitgevoerd feuilleton. Die aflevering is hier te vinden.

Francisco van Jole, 27 november 1996