Guillermo van Jole

is woensdagavond 28 september 1994 om negen uur op 82-jarige
leeftijd overleden. Daarmee is een einde gekomen aan het leven
van een lieve echtgenoot en vader maar bovenal een markante
persoonlijkheid. Hij laat een leegte achter die nooit meer opgevuld
kan worden.

De laatste weken voor zijn dood ging het steeds minder goed met
onze vader. De levenslust stroomde als het ware uit hem weg.
Hij wilde, volgens eigen zeggen `de natuur haar werk laten doen'.
Aanvankelijk stopte vader met eten, vanaf zondag wilde hij ook
niets meer drinken. Alleen iemand met een ijzeren wil kan een
dergelijke beslissing nemen en uitvoeren. Onze vader had zo'n
ijzeren wil. De laatste dagen heeft hij doorgebracht temidden van
zijn gezin.

Hij werd op 6 december 1911 geboren in Buenos Aires, Argentinië
en groeide op onder uiterst moeilijke omstandigheden. Hij wist zich
door zelfstudie en een ongekende werklust aan de armoede te
ontworstelen. Jarenlang - tot aan haar dood - nam hij de volledige
verzorging op zich van zijn zieke, blinde moeder.

Hij adoreerde de wijsheid. `Ik ben een filosoof. Een goede of geen
goede, dat doet niet ter zake', schreef hij ooit. Zoals iedere rijke geest
verveelde hij zich nooit. Hij kon uren zwijgend voor zich uit staren,
spelend met zijn eigen gedachten. Hij voelde zich wel op zijn gemak in
eenzaamheid. Zijn grootste goed was zijn persoonlijke vrijheid. Hij
koesterde een grote afkeer van regelzucht.

In 1952 ontmoette hij na een rondreis door Europa in Rotterdam
`de vrouw van zijn leven' en startte in Nieuw-Beijerland met veel
succes een bedrijf voor spiegel- en glasbewerking. 'De Argentijn'
werd een begrip tot in de wijde omgeving. Hij stichtte een gezin en
bracht met veel liefde en zorg een dochter en twee zoons groot.

Vader had een passie voor sport. Zelf was hij een bedreven vrij
worstelaar, bokser, lange-afstandloper en wielrenner. Zijn
lichamelijke kracht wekte tot op de laatste dag van zijn leven ontzag.
Toen hij zelf niet meer in staat was om sport te beoefenen, wijdde hij
zich aan de organisatie van wedstrijden.

In 1968 stortte de wereld in toen onze vader met spoed in het
ziekenhuis opgenomen moest worden. De lange reeks medische
ingrepen - waarbij verscheidene blunders werden gemaakt - leidde
tot de ondergang van zijn bedrijf. Maar ook na deze tegenslagen
krabbelde hij weer overeind en ontdekte de schaaksport. Hij stond
aan de wieg van de plaatselijke vereniging Rokado en de Hoekse
Waardse Schaak Federatie, waar hij uiteindelijk ere-voorzitter van
werd. `De man met de hoed' werd een graag geziene verschijning op
talloze toernooien.

Tijdens de viering van het veertigjarig huwelijksfeest in 1992 te Rome
werd moeder getroffen door een hersenbloeding en raakte verlamd.
Voor de zoveelste keer ging het gelukkig bestaan dat hij inmiddels
weer had weten op te bouwen, ten onder. Hij zag zich genoodzaakt te
verhuizen naar het verzorgingshuis 'Heemzicht' in Piershil. De liefdevolle
verzorging die hij daar ontving kon de uitzichtloosheid van de situatie
echter niet wegnemen.
Hij keerde in zichzelf en besloot dat zijn leven er op zat.

Piershil, 30 september 1994.